Ушбу мақолада Исломда ўлим тушунчаси ва унга боғлиқ диний, ахлоқий ва амалий масалалар ўрганилади. Ислом таълимотига кўра, ўлим бутунлай йўқ бўлиш эмас, балки инсоннинг вақтинча дунё ҳаётидан абадий ҳаётига ўтиши сифатида қаралади ва фақат Аллоҳ иродаси билан содир бўлади. Мақолада “мавт” сўзининг луғавий ва терминологик маънолари, Қуръон ва ҳадислардаги тасвири, яхши ва ёмон инсонлар ўлими орасидаги фарқлар таҳлил қилинади. Шунингдек, руҳнинг танадан ажралиши, қабр ҳаёти (барзах), савоб ва жазо тушунчаларига эътибор қаратилган. Мақолада шундан ташқари, ўлим олдидан, ўлим пайтида ва ундан кейин бажариладиган Ислом амалиётлари ва одоблари — ўлимни эслаш, руҳий тайёргарлик, сабр, дуо ва ибодатлар, шаҳодат калимаси (шаҳода), жаноза маросими ва марҳумга ҳурмат кўрсатиш каби масалалар кўриб чиқилган. Теологик, фалсафий ва ижтимоий нуқтаи назарлардан қаралган ҳолда, мақола Исломда ўлимнинг маъноли ва аҳамиятини, унинг инсон ҳаётида ахлоқий ва руҳий онгни шакллантиришдаги ролини ёритади.