Сўфи Оллоёр Туркистон халқлари ўртасида мутасаввиф шоир ва адиб сифатида кенг шуҳрат қозонган йирик алломаларимиздан биридир. У зоти покнинг исми Оллоёр, падари бузрукворларининг исми эса Аллоҳқулидир. Сўфий мартабаси унинг шариат ва тариқат йўлидаги эътиқод ҳамда хизматлари учун берилган.

Ушбу мақолада Чимён фарзанди Хожамназар Ҳувайдо яшаган даврнинг ижтимоий – сиёсий ва адабий муҳити ҳақида фикр юритилади.  Хожамназар Ҳувайдо яшаган ва ижод қилган давр мураккаблиги ва қатор фожеаларга бойлиги билан  тадқиқ марказида туради. Ҳувайдо яшаган тарихий давр Мовароуннаҳрда  фан ва маданият, ижтимоий- маънавий фикр тараққиёти, уларнинг мавжуд замондошларга муносабати ўзига хос хусусиятларга эга бўлган ҳолда ривожланганлиги таҳлилга тортилган.

Ўзининг риёсиз ҳаёт тарзи, илм-амали, дунёқараши ва фалсафаси, шунингдек, таъбир жоиз бўлса, дунёни ларзага келтирган фарёди билан бутун жамият-олиму уламолар, пиру муридлар, устозу шогирдлар, шариат пешволарию дарвиш-қаландарлар, шоҳу гадо, барчанинг дунёқарашида туб бурилиш ясади. Жамиятни уйқудан уйғота олди.

Ушбу мақолада Каттақўргонлик Сўфи Оллойорнинг форс тилида ёзилган “Маслак ул-муттақин”, “Мурод ул-орифин”, араб тилида ёзилган “Махзан ул-мутиъин”, туркий тилда ёзилган “Сабот ул-ожизин”, “Нажот ут-толибин”, “Фавз ун-нажот” номли асарлари ҳақида сўз боради.